twórczość artystyczna część 2

Mój blog z literacko -odtwórczego powoli zmienia sie w prezentację własnej twórczości. Bynajmniej nie oznacza to, ze przestałam czytać!
Wręcz przeciwnie - mam wrażenie, ze pochłaniam jeszcze wiecej książek (zakochałam się w sadze Poldarków!!).
Ale kiedy wracam do domu po kilkunastu godzinach pracy czuję potrzebę wyrzucenia z siebie zbyt dużej liczby emocji. A że jestem introwertykiem, to pomagają mi w tym wiersze :) Poza tym - jest to powrót do mojej dawnej pasji. Powrót do rozwijania talentu ;)
Tym razem, wiersz będzie nieco bardziej wesoły niż ostatnio - czyżby to znak, ze wychodze z depresji?

Dajcie znać co myslicie :)
                                                                     

Wędrówka.

Wędrował leśną drogą,

Żołnierz z jedną nogą,

Weteran wojenny

Bardzo był dzielny

Kulą się podpierał,

Nie szukał przyjaciela

źródło

Wtem spotkał ślepego

„Jak się masz kolego?

Widzę żeś samotny,

Przyłącz się więc do mnie

Razem maszerujmy,

Nikt nie będzie smutny

Kiedy masz kompana,

Miła to odmiana.”

Ślepy bardzo się wzruszył

Z żołnierzem w podróż wyruszył

źródło

Dawno nikt go nie zauważał,

Odmiennie od teraz miała się mieć sprawa.

Dwaj bohaterowie,

Idąc pomagali sobie

Wsparciem dla siebie się stali

Nieraz kładąc swe życie na szali

Gdy jeden nie dawał rady,

Drugi go brał pod bary

Motywował do działania,

Zamiast do narzekania

Tak to już jest na świecie dziwacznie

Ze można całe życie szukać właśnie

I szczęścia swojego nie znaleźć

Spędzić swój czas na ziemi ospale

Z kąta w kąt się włóczyć

Nie widzieć, nie słyszeć i się ukryć

Bezpieczniej tak może się zdawać,

ale co to za zabawa

kiedy samotność do drzwi puka

tej jednej nie da się oszukać.

Zamkniesz się na zamki cztery,

„Wejdę oknem, do cholery!”

źródło

Schować głowę głęboko pod koc  

  I tak odwiedzi cię w głęboką noc

   A może właśnie przypadek sprawić,

Okoliczności zbieg egzystencje zabarwić

Z reguły przecież dzieje się tak,

Że gdy szukamy to ciągle nam brak

A w momencie w którym się poddamy,

Los zaskoczy nas dla odmiany

I niespodziankę nam przyszykuje,

Pojawią się wokół sympatyczni ludzie.

Którzy będą dla nas wsparciem,

Choć będziemy zaprzeczać uparcie.

Będziemy sceptyczni, pełni rezerwy,

Może czas przestać się martwić bez przerwy?

Otworzyć oczy, dać się ponieść chwili

Z tego się życie składa moi mili.

Jak to powiedział kiedyś jeden pan:

Życie ucieka, kiedy tworzysz plan!

Przestań się więc spinać, boczyć i marudzić,

zamiast zachęcić - odstraszysz ludzi :P